“Espainiako 2019ko Egoitza Merkatuko Urteko Txostena” egiteko Idealista webgunearen estatistika-zerbitzua aztertu zuen Espainia oso urrun geratu da, orain erabiltzen ditugun parametroetatik.
COVID-19 birusaren aurreko Espainia hazkunde demografiko txikiko herrialdea zen, batez ere hiri handietan, uharteetan eta Mediterraneoko kostaldean. Langabezia-tasa % 13,78koa zen (gaur egun, inbidiagarria), 3,2 milioi pertsonarekin.
Euskadin, egoera zertxobait hobea zen, ez bakarrik langabeziari dagokionez (Araba eta Gipuzkoa % 7tik pixka bat pasatu ziren), baita familiaren batez besteko errentari dagokionez ere (Bizkaia eta Gipuzkoa 32.000 eurotik eta 35.000 eurotik igaro ziren hurrenez hurren, estatuko batez bestekoa 25.537 eurokoa izanik), eta Donostia taularen lehen tokian kokatu zen 40.000 eurotik gora.
Bazirudien dena ondo zihoala, eta pixka bat hobeto Euskadin.
Etxebizitzari dagokionez, 2019an utzi genuen Espainia herrialde bat zen, eta, Idealista webgunearen arabera, ez zegoen korrelaziorik etxebizitza-beharraren eta obra berriko sustapenaren artean. Are gehiago, etxebizitza-stock handiagoa zegoen tokian are gehiago altxatzen ari zen.
Webgunean asmatzen duten Eskari Erlatiboaren Adierazleak honako hau iradokitzen du: etxebizitza baten gainean izan diren kontaktuen kopuruaren araberakoa izatea, eskaintzaren eta eskariaren merkatuko tentsioekin erlazionatzeko. Ildo horretatik, probintzia-hiriburuak, Madril, Bartzelona eta Donostia, eskaera handieneko zentroak ziren, bai erosketan bai alokairuan, nahiz eta, alokairuaren kasuan, eskaintzaren gaineko presioa askoz handiagoa izan.
Horrek prezioak goranzko joera hartzea zekarren, eta Donostia, beste bi makro-hiriburuekin batera, berriro taula-buruan jartzea, bai erosketan bai alokairuan (Bilbao 5. postuan dago, eta Vitoria-Gasteiz 7. postuan). Eta, jakina, korrelazio handia zegoen eskaeraren eta ahalegin-tasaren artean. Logikoa.
Horregatik guztiagatik, txostenak ondorioztatzen du 2019. urtearen amaieran Espainiak, COVID-19 birusaren aurretik, hiriburuetako etxebizitza-merkatua berotzea iradokitzen zuela, bai erosketan bai alokairuan, eta biztanleriari eta ekonomiari dagokienez dinamikoenak ziren eremuek etxebizitza-eskaera handiagoa zutela. Agerikoa.
Baina, hasieran esaten genuen bezala, herrialdea, gu geu, eta gure testuinguru geopolitiko eta ekonomikoa, jada ez dira berdinak. Urrun dirudi astez bakarrik kontatzen den atzera denbora horrek.
Inork ezin du iragarri zein mundutara eta paisaiatara aterako garen, baina beste arau batzuetan oinarritutako mundu berri bat idatziko da. Edo agian, ez. Autonomoagoak izango gara zenbait arlo kritikotan. Edo saiatuko gara. Alde biko harremanak berrikusiko dira, eta ekonomia berrasmatu egin beharko da. Dogma mugiezinek agian ez dute jadanik zoru irmorik aurkituko berriro finkatzeko.
Tsunamietan, okerrena, adituek diotenez, ez da lehen olatua iristen denean eta aurkitzen duen guztia bere bidean zokoratzen duenean, baizik eta berarekin joaten denean eta arrastaka eramaten duenean, are indar gehiagorekin eta bigarren itzulian, zutik geratzen zen gutxia.
Berrasmatzeko garaia da, eta aldaketa handiak krisietatik badatoz, aldaketarako gune asko daude, eta behingoz hobera egiteko erronkak eta aukerak. Edo agian dena aldatuko da ezer alda ez dadin, beti bezala. Ikusiko dugu.
Informazio gehiago
